Tipi

Turgut Erbek

Durmaksızın yağan karı, uğuldayan fırtınayı, soğuktan keçeleşen ayaklarını, cansız ve hareketsiz kalan parmaklarını unutmuşlardı. Köpek sesi akıllarını başlarından almıştı. O ses yaşam demekti. O ses, karanlık tünelin diğer ucunda parlayan bir umut ışığıydı. O umuda doğru yürüdüler. Biraz gayretle kurtulacaklarından emindiler.Aralarına aldıkları Ali'yi sürükleyerek yol aldılar. dere tepe önemli değildi. Önemli olan rüzgara karşı yürüyüp köpek sesinin geldiği yeri bulmaktı.