Düşsesi

Cüneyt Özdemir

Aranızdan boğaz ararken, bakışırsınız uzaktan uzağa...Ay ucundan az bir kısmını gösterecekse, sen de ketum davranacaksın.Başına gelenleri anlatmayacaksın.Ay yarımsa "Ee, yarım kalmış ne kadar çok şey varmış anlatılacak" deyip açılacaksın.Ay doluysa, zaten sen de dolarsın.O ağlamazsa, sen ağlayacaksın.O sana bakacak, sen geceye kaçacaksın.Düşlerin sesi olur mu? O sesler duyulur mu? Duyulmalı mıdır? İşte Cüneyt Özdemir bu sefer hikayelerle, şiirlerle, denemelerle çizilmiş yol haritalarında bir "Düşsesi"ni kovalıyor.Kiminde yakalıyor, kiminde kendine yakalanıyor.Satır aralarında duyulmasın, okunmasın, çekilmesin dese de sonunda bir "Düşsesi"ni kendince tanımlıyor.Bu "Düşsesi" herkes bağırsa da duyulan bir düş'ün sesi...Bu "Düşsesi", herkes farklı farklı olsa da ortak bir düş'e açılan kapıların buluşma adresi.