1942’de Avusturya’nın Griffen kentinde doğdu. İlk önemli oyunu İzleyiciyi Kızdırma (1966), alışılmış kalıplara aykırı bir oyun yazarı olarak dikkat çekmesini sağladı. Benzeri bir başarıyı Kaspar (1968) adlı ilk uzun oyunuyla yakaladı. Romanlarında genellikle uç ruh hallerinde dolaşan kişilerin başından geçen, nesnellik ötesi ve anlamsız olayları konu aldı. En ünlü romanı Kalecinin Penaltı Ânındaki Endişesi (1970), amaçsız bir cinayet işleyerek polisin kendisini yakalamasını bekleyen eski bir futbolcunun anlatıldığı, zengin bir düş gücü üstüne kurulu bir gerilim romanıydı. Handke, 1972’de yayımlanan Mutsuzluğa Doyum adlıı romanında, annesinin kendisini derinden etkileyen intiharını konu edindi. Yapıtlarında, çoğu zaman, sıradan dilin, gündelik gerçekliğin ve bunlara eşlik eden ussal düzenin insanları kısıtlayan, donduran bir etki yarattığını ve bunların temelinde usdışılığın, dahası deliliğin yattığını işledi. Handke, son yıllarda Paris’te yaşıyor.
