Halvet Der Encümen

Sadık Yalsızuçanlar

Seninle Doğrulur Doğrulturduk Saatlerimizi.
Vakti Gelince Kizil Bir Hülya Halinde Şehrimizi,
Şehrin Bize Ait Olmayan Çehresini, Giderek Bize Ait
Olduğunu Öğrendiğimiz Yer Yüzünün Yüreğini
Kana Boyardik . Bir Güneş Gibi Batarken Ne Solgun,
Ne Sararmiş , Ne Soylu Sesimiz Olurdu. Seninle
Çiğnediğimiz Bu Toprak, Şimdi Gözlerini Kilcal
Sözlerden De Çekerek Öte Dünyaya Taşidi.
Seninle İçitiğimiz Suyun Sesi Paslandi , Sindi Dört Unsurun
Hakikati , Sinik Bir Ses Kaldi Eylül Sokağinda
Kuru Yapraklarda.