Ferman

Ömer Seyfettin

Sanki bir tufandı. Gök delinmiş gibi aralıksız yağmur yağıyor ve bütün ordu Semlin'e doğru sel, çamur, sis ve bora içinde ilerliyordu.

Belgrad-Şabaç yolu çökmüştü. Karanlık ormanlara, sarp yokuşlara, uçurumlu dağlara alışkın olmayan nakliye develeri, boru sesleri işitiliyor, atlar kişniyordu.

Hatta padişahın otağı bile meydanda yoktu. Bu kısa yol, üç gündür bitip tükenmiyordu.