Aşkın Dört Element Hali

Zafer Ercan

Su, ateş, toprak, hava ve tahta... Aşkın dört element hali derken sayının beş olduğunu mu fark ettiniz. İşte aşk budur zaten!

Tahta olduğunu sandığın bir anda, ab-ı hayat olduğunuz keşfedersin; soğuktan herkesin titrediği bir kış gününde üşümeden de durulabildiğini öğrenirsin; toprak gibi üretken olduğunu anlarsın; nefesi verdikten sonra alman gerektiğini unutursun aşık olduğunda ama aşkın için, onu görmek için nefes alman gerekliliği sarar tüm benliğini...

"O" olmadan, yaşayamayacağını düşünürsün, aşkın "su" haline geldiğinde, tüm mantığını kaybetsen de onun sende, senin ondaki değerin, ne olursa olsun yaşaman gerektiğini anlatır sana...

"O"nu görmeden "ateş"inin düşmeyeceğini bilirsin... Yanmak içini acıtır belki ama acıyı sevmek insanın doğasında var!

"O" olmadan kaleminin mürekkebi görünmez olur, bilgisayarının tuşlarındaki her harfin yeri değişir, yazamazsın, anlatamazsın... Varlığını bilmek bile "toprak" yapar seni, yazarsın, anlatırsın ve coşarsın...

"O" nu düşünmeden nefes alamadığını öğrenirsin; "hava" kadar lazımsınızdır artık birbirinize!

"Canımsınn" dediğinde kollarındaki tüyler ayağa kalkıyorsa, "ne diyor bu adam" diye kulak kabartıyorlarsa, nasıl bir ses tonuyla söylediğine tüm hücrelerin şahitlik ediyorsa, aşkın dört elementinden beşincisi olan sen "tahta" artık yeşermişsindir!