Satenden Süzülen Yakut

Zeynep Ceylan Şahin

Ne sevdiği için güzelleşir birey ne solar

Varlığından başlangıçsızlığına

Tanıştığı o kuvvetli heves çığ gibidir

Önüne kattığı acıyı da

süpürür zamanla çehredeki yaşı da

Topladıkça gücünü vurur tel tel saçlara ölüm

Ağladıkça kavuşur gibi

yaklaşır gibi bırakmak ister birey

Kendini, katilinin kollarına

Kollarında nefes verir ilk kez onda almış gibi

Takıldım sanır tüm yeni çehrelerde onu görecek sanır

Sandıkça avucunda toplar közleri

Gömleğini de yakarsın,

kurtuluşun o közün sızısında gibi

Nefesini üfledikçe zina olan kaderin havasına,

yaşadın sanarsın

Bak hâlâ hayattayım der birey kendine

Yeniden hayat olduğunu anlatmak için mi

atar birey kendini tahsilli kollara

Katilini neden seçmeye bu denli şevk diyor birey

Ölüme bu yatkınlık neden

Tekrarın olmayacak kavuşamayacaksın

(Tanıtım Bülteninden)