Celladın Gözyaşları

Tayfun Bektaş

19 yaşında hayat dolu bir genç, bu ülkedeki diğer büyük adamların içlerindeki çocuğu öldürmek için tereddüt etmemesinden rahatsız oldu. Kendi ölümünün de yaklaştığını görünce, zaruri bir intikam isteği doğdu. Kuralsızca, acımadan, hem de en güçlü cümlelerle...
Öyleyse çürüt beni nikotin!
Kabullenmek zor, çok zor. Toplumun dayattığı radyasyon beni çiğ çiğ yaşlandıracak. Kocaman adam bunları yapmamalı diyeceğim. Ağırlaşacak hareketlerim. Yediğim narkoz beni kaldırmayacak bir daha bu masadan.
Öyleyse akıt kanımı keskin neşter!
Büyümeyi bir erdem sayan arkadaşlarımla yürüyeceğim yaşamımda. Buna engel olamayacağım. Büyünün etkisi beni de alacak. Bir çocuk oyununda söylenen tekerlemeleri tersten okuyacak bazı güçler kulağıma. Büyüye ve büyüğe karşı duramayacağım. Bütün damarlarıma çakacaklar iğnelerini.
Öyleyse delik deşik et beni kaderim!
Benim, sizi bu harflerle yok ettiğim gibi. Sizin beni yok edeceğiniz gibi. Kimsecikler kalmasın bu dünyada, ne gözyaşı ne kan. Bırakalım tabiat anayı kanunlarını uygulasın.
Biz çekilelim bu mecradan ey İnsan!
(Tanıtım Bülteninden)