Kadın

Savaş Yılmaz

Zaten bir kırık kalbim var
Çiçek gibi topraktan koparılmış
Dokunmayın bedenime artık kaybettim
Duygularımı hiçe sayan düzeninizin yedi ceddine

Büsbütün parçalanmış her hücrem
Ne anlayan var, ne de dinleyen
Yollarda kanlı revan cansızım
Örfünüzün, adetlerinizin gelmişine geçmişine

Aynalara bakan mosmor yüzüm
Sabahlarım hep karanlık
Buruk bırakılmış umutlarım hep
Kadını hor gören fikrinizin, ruhunuzun içine

Kaderim değildir sizinle yaşamak
Sizin kulunuz değilim, olmayacağım
Bir kuş gibi özgürüm ve bir ağaç gibi yaprak açarım
Yıkamayacaksınız beni, ben bir Kadınım