On Dokuzuncu Paragraf

Eray Erkin

insanları tanıdıkça
çehresini belleğime kazırım
yolda yürürken sekmeyen ayaklarından
ince ya da kalın saf boyunlarına kadar
ebatları geniş algı tuvallerime ince ince işlerim

her insan ayrı rafta tozlanmaya mahkum kalır
yeniden gördüğümde büyük titizlikle üflerim
dökülen her parçalarını şeffaf kavanozda saklarım
yıkık dökük odalarımda kalmasınlar