Prof. Ali Canip Yöntem'in Eski Türk Edebiyatı Üzerine Makaleleri

Mustafa Özcan, Ahmet Sevgi

Sunar bir cam-ı memlu bin tehi peymaneden sonra
Döner vefk-i murad üzre felek amma neden sonra.

Şeb-i yeldayı müneccimle muvakkit ne bilir
Mübtela-yı gama sor kim geceler kaç saat.

Güle guş ittiremez bülbül boş yere inler
Varak-ı mihr ü vefayı kim okur kim dinler.

Kadd-i yare kimisi ar'ar demiş kimi elif
Cümlenin maksudı bi amma rivayet muhtelif.

Gittin amma ki kodun hasret ile canı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yaranı bile.

O gül-endam bir al şala bürünsün yürüsün
Ucu gönlüm gibi ardınca sürünsün yürüsün.

Nahifi Mısr içinde güft-gu-yı Yusuf-ı nazmım
Zaman-ı haşre dek şad eylesün ruh-ı Züleyhayı.

Akıl isen deme Ferhad ile Mecnuna deli
Eylesen halka nazar her biri bir guna deli.

Tahsil-i kemalat kem-alat ile olmaz.

Yusufuz ki ismetimizdir günahımız.

Zevk anındır ki perişanlıüı cem'iyettir.

Kimse kam almış değil ya kam-ı alem kimdedir?

Baki kalan bu kubbede bir hoş sada imiş.
(Tanıtım Bülteninden)