Krallar ve Başkanlarla 50 Yıl 1. Cilt

Lütfü Akdoğan

"Devrin Suriye Dışişleri Bakanı Salâh Bitar, bizi görünce ayağa kalktı, elimizi büyük bir nezaketle sıktı. Fransızca olarak bana:
"Sizinle hangi dilden konuşacağız" diye sordu.

Ben "Arapça konuşabiliriz sayın Bakanım" dedim.
"Arapça mı?" diye sordu. "Benim bildiğim Türkler, artık Arapça'yı unuttular, Kur'an'ı unuttular, camiyi unuttular; eskidendi o. Türkler bütün İslamiyet'e sahiptiler" diye devam etti.
"Aman sayın Bakan! Türkler Arapça'yı, İslamiyet'i ve camiyi unutmadılar. Size yanlış bilgi verilmiş galiba. Türk halkının yüzde yüze yakını Müslüman. Camiler dolup taşıyor. Dünyanın en güzel, en muazzam camileri İstanbul'da".

"Peki siz Arapça'yı nerede öğrendiniz" diye sordu Bakan.
"Ben Hataylıyım" der demez "Hah, gördünüz mü? İşte Türkler, Hatay'ı bizden gasp ettiler. O, bizim bir parçamız. Türklerle halledilemeyen bir sürü meselelerimiz var. Bunların başında da İskenderun sancağı gelir. İskenderun sancağı bizimdir".
Tepem atmıştı. Gençtim. Atatürk'ün prensipleriyle yetiştirilmiştim. Biz sadece "Atatürk", "bayrak" ve "millet" kelimeleriyle yaşıyorduk. Tek bildiğimiz şey oydu. Bayrağımıza, Atatürk'e ve toprağımıza dil uzattırmayız.

Önümdeki evraklarımı, notlarımı topladım. Ayağa kalktım, ve "Sayın Bakan, arabanız aşağıda. Buradan Hatay'a 3-4 saat içinde gidebilirsiniz. Buyurunuz, gidip Hatay'ı alınız. Sancak İskenderun sizi bekliyor" dedim.

Bakan ve gazeteci arkadaş şaşırmış kalmışlardı. Benim ayağa kalkmamla birlikte onlar da ayağa kalktılar. Her ikisinin elini sıkarak dışarı çıktım"
(Tanıtım Bülteninden)