Kırık Badem Dalı

İbrahim Halil Akdağ

güneş koca bir tarihi

aynı döngüyle yazıyor

yok hükmünde olan yıldızlar

geceleri yıkılmaz bir imparatorluk kuruyor

benim saçlarım ağardı

alnımdaki çizgi derinleşti

dişlerim çürüdü döküldü

istediğim ne varsa çocuklukta kaldı

anladım ki insan bir tek çocukken bilirmiş istemeyi

bu yüzden dilime kar yağdı

sonra buz kesti soluğum

kırıldım diye anlatıyorum kalbime

oysa yenildim

kaçmak istesem de kendimden

madem sustum

yeniden doğmaya da inanmıyorsam

bari öldüğümü okusunlar kulağıma

doğarken okudukları gibi adımı

(Tanıtım Bülteninden)