Gidelim Buralardan Muhlis

Ali İpek

“Kimse bugüne kadar bana gelip de seni rüyamda gördüm demedi. Yanidüşün onca ömür tüketmişim. Onca kişiyle hukukum olmuş ama kimsegelip de demedi. Başkasının rüyasına girmedim hiç. Yalandan bile olsa onada razıydım ama biri gelip duymak istediğim o cümleyi söylemedi. Allahsanki yalnızlığı herkese pay ettikten sonra kalanını öylece bana bırakmış.

İstasyonda herkesi uğurlayan, herkesin arkasından el sallayan adamımben. Onlar bavul alıp gittiler de özlemlerini taşıyan ben kaldım. Kalakaldım.Yetmedi. Kendi Fatiha'mı okuyup duruyorum gecelerdir. Hep aynı rüyayıgörüp duruyorum. Rüyamda mevsimler, gece gündüz değişse de rüyadeğişmiyor.”

Muhlis ve Nurgül iki yapayalnız. “Gidelim buralardan”, dedi Nurgül. Sevdiğinidoğrudan söylese anca bu kadar olurdu, nefes almayı unuttu Muhlis.Çay fokurtularından, dedikodulardan, duvardaki Şahmeran tablosundan,işlemeli dantellerden, şerden beladan, kapanmayan veresiye defterinden,tövbesi olmayan veballerden, kara bulutlardan uzaklara gidebileceklermiydi? Köpekler ve yağmurdan başka kimseyi şahit etmeden...

Ali İpek, hepimizin aşina olduğu kaçıp gitme isteğini, bırakıp da gidememeikilemini, yersiz yurtsuzluk hissini otantik üslubuyla anlatıyor. GidelimBuralardan Muhlis, taşra ruhuyla daralmış bir aşk hikâyesi, yarı masalsı,şaşırtıcı bir kara-novella.