Aşk ve Nefretin Trajedisi

Bertha M. Clay

Yayılan bir akçaağaç ağacının büyük dalı yaz rüzgarında ileri geri sallanıyordu, yeşil yapraklarla kaplı biçimli bir dal. Üzerinde küçük bir kuş oturuyordu, dalla birlikte sallanıyordu, sanki dünya tamamen yaz ve güneş ışığıymış ve ardından kış gelmeyecekmiş gibi şarkı söylüyordu—insanların görebildiğinden daha parlak güneşlerden şarkı söylüyordu, gökten öğretilmiş, ölümlü kulaklar tarafından anlaşılmayan bir müzik, etraftaki altın rengi, hoş kokulu hava sessizleşiyor ve dinliyormuş gibi görünüyordu.

Çünkü yazdı, çiçekler açmıştı; toprak güzeldi, gülümsüyordu, gökyüzü maviydi; yeşil ormanlarda sessizlik, sularda dalgalanma, havada altın rengi bir pus vardı.

Holmes Woods yazlık elbisesiyle çok güzel görünüyordu; geniş mavi sümbüller her yana yayılmıştı, ağaç köklerine güzel kokulu menekşe salkımları yerleşmişti, kuşlar gölgelik dallarda şarkılar söylüyordu...

(Tanıtım Bülteninden)