Leylek

Leyleğin biri, günlerden bir gün yavrusunu kaybetti ama onu bulma ümidini asla yitirmedi. Yanında duran kargaya: “Eğer ki güzel olan bir şeyi çok istersek bütün dünya onun gerçekleşmesi için yardımımıza koşar; ben de yavruma kavuşmayı çok istiyorum, bunun gerçekleşeceğine de yürekten inanıyorum.” der. Karga gülerek: “Siz dünyanın bir ucundan öteki ucuna gidiyorsunuz. Göçmen kuşlarsınız. Küçücük yavrun kim bilir nereye uçmuştur, nerede düşmüştür.” dedi ve leyleğin canını sıktı. Leylek, bu sözlere hemen itiraz etti: “Sen akıllı olabilirsin… Kargalar akıllı olur diye biliyorum ama dostum bakıyorum da sen sevgiyi önemsemiyorsun galiba…

Çünkü dünya sevgiyi bilmeyenler için epeyce büyük ve uzak; sevmeyi bilenler için ise çok küçük ve yakın.” diyerek yavrusunu aramak üzere yola koyuldu. Biraz uçunca, bir martının kendisine doğru yaklaştığını gagasında da bir simit getirdiğini fark etti.