Güz Kırgını

Ahmet Özdemir

ben ki güz kırgınıyım. Sevmiyorum begonya
ölülerinden avuçlarıma dökülen bu sarıyı.
bulutları gebe bırakan poyrazı. gölgemin
duvarlarda bıraktığı karanlığı.
iğdiş edilmiş yüzümden utanıyorum aynalarda.
tahammül edemiyorum yüzüme bakmaya.
hesaplaşmaları sevmiyorum çünkü. pişmanlıklar
bana göre değilmiş anladım.
herkesin içinde kocamış bir gülümseyişim ben.
unutulmuş bir yalnızım.
şehri ilençliyorum. unutmak hatırlamaktır diyen
bütün sabahları. ölüm yorgunu çarşıları.
sakallarını hacıyağıyla sıvazlayan
kalabalığı.
silahları ilençliyorum. hayatın rahmini deşen
savaşları. çocuklar geliyor aklıma.

(Tanıtım Bülteninden)